യാത്രയിൽ നാം ശിശുവാകുന്നു. ഓരോ യാത്രയും കുട്ടിത്തത്തിലേക്കുള്ള തിരിച്ചുപോക്കാണ്. മാലിന്യങ്ങൾ മുഴുവൻ കഴുകിക്കളഞ്ഞ് മനസ്സിനെ നിർമലമാക്കുകയാണവ.

ഒന്നിനേക്കുറിച്ചും വേവലാതിപ്പെടാതെ, സമയമോ കാലമോ ദേശമോ വേർതിരിച്ചെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കാതെ, നിർമലമായ, കുട്ടിത്തത്തിനുമാത്രം സ്വന്തമായുള്ള ഒരവസ്ഥയിലൂടെയാണു യാത്രകൾ നമ്മെ കൊണ്ടുപോകുന്നത്. അതിന് ആദിയും അന്തവുമില്ല. അനാദിയായ ഓരോയാത്രയിലും മനസ്സ് പഞ്ഞിക്കീറുപോലെ ഒഴുകിനീങ്ങുകയാണ്. കനമേതുമില്ലാതെ...

പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത വേളയിൽ മനസ്സിലേക്കോടിയെത്തുന്ന ഓർമകൾക്ക് തിളക്കം കൂടും. ചികഞ്ഞെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോഴാകട്ടെ, പലതും പിടിതരാതെ തെന്നിമാറുകയും ചെയ്യും. എങ്കിലും യാത്രകളുടേതായ ആ ഓർമകൾ, പഞ്ഞിക്കീറുപോലെ കനമില്ലാത്ത ആ ഓർമകൾ അനുഭവത്തേക്കാളുപരി, അ.....................................................ണ്. അത്, അതേ അളവിൽ, സ്വാനുഭവത്തിന്റെ അതേ തീവ്രതയോടെ മറ്റുള്ളവരിലേക്ക് പകരാൻ കഴിയുമ്പോഴാണ് യാത്രാവിവരണക്കാരൻ വെറും വിവരണക്കാരനല്ലാതാവുന്നത്. പകരം, അയാൾ ഹൃദയത്തോടു സംവദിക്കുന്നവനാകുന്നത്.

ഈ അർഥത്തിൽ ഹൃദയത്തോട്, അല്ല, ഉള്ളിലേക്കിറങ്ങിവന്ന് മന്ത്രിക്കുകയാണ് ജോസ് കെ. ശാന്തിനഗർ. "വരുന്നോ, പഞ്ഞിക്കീറുകളായി ഒഴുകിനീങ്ങാൻ.....?" എന്നാണ് ആ മന്ത്രണം. അനുവാചകൻ തലയാട്ടുന്നതോടെ തുടങ്ങുകയായി കാലാന്തരങ്ങളില്ലാത്ത, ദേശാന്തരങ്ങളില്ലാത്ത ആ യാത്ര! കാശിയിലൂടെ, ഋഷികേശിലൂടെ, ഹിമാലയശൃംഗങ്ങളിലൂടെ... അപ്പോൾപിന്നെ എഴുത്തുകാരനില്ല, വായനക്കാരനില്ല..

അടിയിലെ ചരൽക്കല്ലുകൾ തെളിഞ്ഞുകാണുംവിധം നേർത്തൊഴുകുന്ന പുഴപോലെയാണ് ഈ കൃതി. തട്ടും തടവുമില്ല. നേർത്ത, പതിഞ്ഞ താളത്തിലുള്ള ഒഴുക്കു മാത്രം!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
15 വർഷങ്ങൾക്കുമുൻപ്, ഒരു സഞ്ചാരരേഖയ്ക്ക് ഞാനെഴുതിയ ആസ്വാദനമാണിത്. ജോസ് കെ. ശാന്തിനഗറിന്റെ 'ഖോ വാദിസ്'. വർഷങ്ങൾക്കുശേഷം വീട് പെയിന്റിംഗിനായി, പഴയ പുസ്തകങ്ങൾ വലിച്ചുവാരി പുറത്തിട്ടപ്പോൾ അവിചാരിതമായി കൈയിൽ തടഞ്ഞപ്പോഴുണ്ടായ ആഹ്‌ളാദവും അത്ഭുതവും പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ വയ്യ! പക്ഷെ, എന്റെ ആസ്വാദനത്തിന്റെ ചില ഭാഗങ്ങൾ ചിതലരിച്ച് വായിക്കാൻ പറ്റാതായിരുന്നു. വളര കഷ്ടപ്പെട്ട് വായിച്ചെടുത്തവയാണു മുകളിൽ.... 

എന്നിട്ടും പിടിതരാതെ ഒരുവാക്കുമാത്രം വല്ലാത്ത അസ്വസ്ഥതയായി....  ആർക്കെങ്കിലും ഊഹിക്കാനാവുമോ, ഞാനെന്തായിരുന്നു എഴുതിയതെന്ന്?!